نمیدونم

یکم چشام باز میکنم و دور برم میبینم.

ی دفع ی حال عجیبی بهم دست میده اینو میخام ک 

همشً بخابم و ده روز یا ده ماه یا ده سال دیگ 

پاشم

سری ک از شدت درد ب حال انفجار داره میره و ی 

بیحال !!!

فکر ک میکنی ب بیهودگی دنیا و این عمر دلت 

میخاد ی جا ساکن وایسی 

ایقد هیچکار نکنی ک همونجا بیوفتی 

بمیری ،

نهایت بی میلی برأی زندگی ،

و خسته تر از اونی ک فکرش کنی

همینجور مث هشت پا ک طعمه رو میگیره یا 

ماری ک حلقه میزنه دور ی چی

ذهن منم در همون حد گرفتار تاریکی و نا امیدی

،

سرمو بالا میگیرم و ادمایی ک تو زندگی برخورد داشتم مرور میکنم . 

چرا هیچکدوم دلنشین نیستن؟ 

چرا هیچکدوم حس خوب نمیدن ب ادم و از هر کدوم 

ی حال خراب و  یا خاطرهای پر عذاب 

برام دارن؟ 

من نمیدونم تو این دنیا تا این سن ک 

رسیدم چرا ایقد 

بیخود و بی جهت زندگی کردم !!!!

و از همه مهمتر اینک 

چ کنم من بعد؟؟؟ 

با روان اشفته 

و حال 

خسته؟!!!!